Strona 2 z 7
Na całym świecie, a więc i także w Polsce uważa się obecnie alkoholizm za groźną, postępującą chroniczną chorobę. Niestety bardzo wiele ludzi, w tym także alkoholicy wcale nie uważa tego za chorobę, tylko za problem woli.
Mawiają więc- „Przecież jak Ja nie chcę to nie piję” albo „ Przecież nie piłem ostatnio przez dwa tygodnie”.
W każdej chorobie jednak objawy występują ze zmieniającym się nasileniem.
Uzależnionym od alkoholu jest człowiek, który swoje sprawy, napięcie, kłopoty próbuje rozwiązać (rozładować) pijąc alkohol. Pije go w sposób, który ma dla niego szkodliwe konsekwencje. Człowiek ten widzi je (dostaje sygnały od otoczenia), ma świadomość, że spowodowane są jego piciem, a mimo tego nie przestaje pić. Uzależnienie wiąże się z niemożnością kontrolowania własnego picia i przymusem picia, który staje się tak silny, że strach przed utratą alkoholu staje się silniejszy niż strach przed skutkami picia. To samo dotyczy innych środków chemicznych zmieniających świadomość (leki, narkotyki). Podobnie jest z narkotykami, są to też substancje chemiczne zmieniające nastrój u osoby zażywającej. Ale jednocześnie bardzo szybko uzależniające. Mechanizmy uzależnienia są identyczne. Różnica polega na tym, że narkomania jest traktowana w naszym społeczeństwie jako większe zło. A zarazem skutki zdrowotne zażywania szczególnie narkotyków twardych są bardziej dotkliwe dla organizmu. Po narkotyk sięga się dużo wcześniej niż po alkohol (moda na wąchanie).
Alkoholik to nie jest ktoś, kto pije codziennie. Pierwszy ważny objaw tej choroby to utrata kontroli nad piciem.
- alkoholik to ktoś, kto jak zacznie pić to „wpada”. Najpierw na dzień, dwa, trzy, a w miarę postępów tej choroby, na dłużej. Ten objaw jest nieodwracalny- tzn. że nawet jak ktoś nie pije kilka lat i sięgnie po kieliszek, nastąpi nawrót choroby. Leczenie w tej chorobie musi więc prowadzić do całkowitej abstynencji alkoholowej.
- zaburzenie łaknienia – alkoholik jak pije lub jak trzeźwieje po piciu to nie je. Czasami zdarza się, że jest odwrotnie, to znaczy, że je bardzo dużo.
- zaburzenia pamięci – alkoholik zwykle nie pamięta pewnych fragmentów tego co robił po pijanemu, np. na drugi dzień jak doszedł do domu. Potocznie nazywa się to „urwaniem filmu” i jest bardzo groźnym objawem alkoholizmu.
- liczne objawy odstawienia alkoholu- czyli tego co dzieje się, kiedy alkoholik trzeźwieje po np. dwu- czterodniowym piciu.
Nie próbuj samodzielnie wyleczyć alkoholika - spróbuj raczej:
- nie karać, nie grozić.
- nie ukrywać butelek, nie wylewać alkoholu.
- nie brać odpowiedzialności za alkoholika.
- nie osłaniać alkoholika, nie ukrywać szkód i wybryków.
- nie pić alkoholu razem z alkoholikiem.
- nie domagać się i nie akceptować nierealistycznych obietnic dotyczących zaprzestania lub ograniczenia picia.
- nie posługiwać się dziećmi do wywierania wpływu na alkoholika.
Co może zrobić osoba współuzależniona?
- nie licz na to, że samo przejdzie. Nie postępujesz tak przy innych chorobach.
- poszukaj pomocy dla siebie np. w grupie Al-Anon, poradni dla osób uzależnionych i współuzależnionych w Złotoryi, ul. Kwiska 1 (Przychodnia Rejonowa, wejście B- pok. 64, tel. 694 949 317) oraz w Legnicy ul. Chojnowska 81 (budynek E, tel. 76/862-39-13). Zacznij uczyć się czegoś o tej chorobie.
- nie daj sobie wmówić, że to ty jesteś winna ( winny) – nie ponosisz winy jeśli Twój członek rodziny pije.
- nie ukrywaj tego faktu, ani nie wstydź się – miliony ludzi w Polsce jest w takiej samej sytuacji.
- nie ponoś, na ile to możliwe, konsekwencji jego ( jej) picia i nie pilnuj go (ją) bo i tak nie upilnujesz.
- wybierz się do któregoś z miejsc podanych w dalszej informacji.
Co zrobić gdy mama lub tata piją?
- poszukaj kogoś, komu możesz się zwierzyć z tego, co przeżywasz. Nie wstydź się, miliony dzieci w Polsce ma takie same problemy.
- pamiętaj, że na pewno nie jesteś winny temu, że tato lub mama piją,
- nie łudź się, że zdołasz ich upilnować, lub że jak coś zrobisz to przestaną. Najprawdopodobniej piją dlatego, że są chorzy na chorobę zwaną alkoholizmem.
- poszukaj informacji o tej chorobie (internet, ulotki w ośrodkach zdrowia, Urzędzie Gminy itp.)
- żyją z poczuciem zagrożenia, cierpią i są często ofiarami przemocy psychicznej i fizycznej.
- wiele dzieci stara się utrzymać w tajemnicy picie rodziców, wstydzą się, mają poczucie, że są gorsze.
- boją się i mają zaburzenia emocjonalne związane z lękiem.
- ukrywają i tłumią swoje uczucia, czują się osamotnione.
- wcześnie uczą się, że nie mogą polegać na swoich rodzicach i przestają ufać innym ludziom, otaczający świat wydaje się im wrogi i obcy.
- biorą na siebie nadmierną odpowiedzialność za problemy rodzinne i przejmują obowiązki dorosłych.